5."Przecież on zwyczajnie na ciebie leci."

Matt

Siedzisz w swoim pokoju, pogrążony w lekturze. Uśmiechasz się pod nosem, czytając o 

śmiesznej scenie zakochanej pary.  Starasz się jak najlepiej wykorzystać wolny czas, 

którego podczas sezonu klubowego nie masz za wiele. Nagle z dołu słyszysz krzyk twojej 

siostry. Z tego, co rozumiesz, przyszła do ciebie jakaś dziewczyna. Nikogo się dziś nie 

spodziewasz. Może z wyjątkiem Lotmana i Wintera, którzy obiecali, że wyciągną cię na 

piwo. Kończysz zaczętą przez siebie stronę, zwinnie zeskakujesz z łóżka i schodami 

zbiegasz na dół. Spoglądasz w kierunku salonu, w którym dostrzegasz blondynkę. Nasuwa ci się pytanie : Co ona tu robi? Przecież od początku wiesz, że nie pała do ciebie 

sympatią. W końcu się ogarniasz i podchodzisz do Alice, która przerywa rozmowę z 

twoją starszą siostrą. Zajmujesz miejsce obok niej, przyglądając jej się ze zdziwieniem. Gdy już ogarniasz sytuację, do salonu wpada twoja matka. Dość! Dłużej już tego nie 

wytrzymasz! Łapiesz Alice za rękę i ciągniesz w kierunku schodów. Po jej minie widzisz, że 

jest nieco rozbawiona. Gdy zamykasz drzwi od swojego pokoju, do twoich uszu dociera jej 

głośny śmiech. Posyłasz w jej stronę groźne spojrzenie. Po chwili już znasz powód jej 

wizyty w twoim domu. Z delikatnym uśmiechem opowiadasz jej o życiu w Kazaniu, swojej 

grze  i kontaktach z innymi zawodnikami.  Z ciekawością śledzisz, jak zapisuje twoje słowa w zeszycie, a gdy go zamyka, proponujesz jej gorącą herbatę. Gdy odkładacie na stół  opróżnione kubki, Alice powoli zaczyna się ubierać. Ty również idziesz w jej ślady. Kiedy chce wyjść, proponujesz jej podwiezienie pod mieszkanie. Niechętnie się zgadza. 

Wsiadacie do twojego Nissana i już po chwili parkujesz pod domem Winterów. Alice 

dziękuje ci, a następnie wysiada z samochodu. Machasz jej, a następnie odjeżdżasz.

Tydzień później...

Matt

W towarzystwie Paula i Nicolasa zmierzasz w kierunku taksówki. Układasz swoje walizki w bagażniku, a następnie zajmujesz miejsce na tylnym siedzeniu. Tuż obok ciebie zasiada Winter. Nie możesz opanować swojego śmiechu, kiedy w lusterku dostrzegasz minę obrażonego Lotmana. Po 15 minutach drogi taxi parkuje tuż przed lotniskiem. Wysiadasz z samochodu, bierzesz swoje bagaże i kierujesz się w stronę drzwi. Tuż za tobą podążają twoi przyjaciele. Odprawa idzie ci szybko, więc już po chwili ruszasz w kierunku samolotu. Zatrzymuje cię jednak czyjś dotyk na ramieniu. Odwracasz się i dostrzegasz uśmiechniętą twarz Resoviaka. Żegnasz się z nim męskim uściskiem i odchodzisz. Zajmujesz wolny fotel obok Nico i uśmiechasz się do niego. Już nie pamiętasz, kiedy lecieliście razem jednym samolotem. Pierwsza część lotu mija ci na rozmowie z koszykarzem. Jednak później doskwiera ci zmęczenie. Powieki stają się coraz bardziej ciężkie. Zakładasz na uszy duże słuchawki, tym samym odcinając się od świata. Nawet nie zauważasz, kiedy odpływasz do krainy Morfeusza. 

Alice

Z całej siły zasuwasz czarną walizkę, opadając na wygodne łóżko. Nareszcie masz za sobą to cholerne pakowanie. Wzdychasz głęboko i podnosisz się z miejsca. Do lotu pozostała ci godzina. Nicolas już od kilku godzin znajduje się w samolocie. Z tego, co wiesz, miał lecieć z Andersonem. A jeśli już mowa o siatkarzu... Twoje ostatnie spotkanie z nim uważasz za udane. Naprawdę ciekawie opowiadał o Zenicie, a tobie miło się go słuchało. Nie oznaczało to jednak, że go lubisz. Przechodzisz przez próg kuchni, myśląc, co możesz przyrządzić na kolację. Twoje zastanowienie przerywa dzwonek, roznoszący się po całym domu. Zrywasz się z miejsca, ruszając szybkim krokiem w kierunku drzwi. Gdy w progu dostrzegasz uśmiechniętą brunetkę z walizką, kąciki twoich ust mimowolnie wędrują w górę. Pomagasz jej z walizką, a następnie zapraszasz do salonu. Z pomocą Gabi przyrządzasz zapiekanki, a po chwili siedzisz z nią w salonie, opowiadając o ubiegłym tygodniu. Widzisz, jak z każdym zdaniem jej wyraz twarzy ulega zmianie. Tak pochłaniasz się w rozmowę z Brown, że zapominasz o samolocie, który masz za 10 minut. Pośpiesznie zrywasz się z kanapy, narzucając na siebie ciepłą kurtkę. Gabriela tym czasem zamawia wam taksówkę. Wrzucasz do bagażnika wasze bagaże, wsiadasz do samochodu i podajesz kierowcy adres. Wręczasz starszemu mężczyźnie banknot i jak oparzona wysiadasz z taxi. Z pomocą przyjaciółki wyjmujesz walizki i biegiem ruszasz w kierunku wejścia. Została ci dokładnie minuta do odlotu. Bierzesz ze sobą podręczną torbę i wchodzisz na pokład samolotu. Zajmujesz miejsce obok okna, a w fotelu obok ciebie zasiada brunetka. Zgodnie z poleceniem stewardessy zapinasz pasy, ukradkiem zerkając na Gabryśkę. Widzisz, jak wbija swoje długie paznokcie w fotel, spoglądając na swoje kozaki. Od małego bała się latać. Obejmujesz ją ramieniem, by dodać jej otuchy. Maszyna startuje, a ty uśmiechasz się pod nosem. Swój wzrok skupiasz na ciemnym niebie, na którym widnieje już kilka gwiazd. Z każdą minutą robisz się coraz bardziej senna. W końcu poddajesz się i przymykasz powieki. 

***

Alice

Z uśmiechem na ustach wychodzisz z samolotu. Gabi podąża za tobą i nie może przestać się cieszyć. Nie wiesz, co robiła przez resztę lotu, ale zapewne nie spała spokojnie. Wyciągasz z kieszeni telefon i wybierasz numer do twojego brata. Po chwili słyszysz w słuchawce jego zaspany głos. No tak, jest 3 w nocy. Nicolas zapewnia cię, że za chwilę zjawi się na lotnisku, a ty oddychasz z ulgą. Twoja przyjaciółka tymczasem podąża w twoją stronę z dwoma, papierowymi kubkami. W podziękowaniu uśmiechasz się do niej szeroko, upijając łyk gorącego napoju. Od razu czujesz, jak po twoim ciele rozchodzi się przyjemne ciepło. Nagle za szybą dostrzegasz bruneta. Opróżniony kubek wyrzucasz do kosza i biegiem ruszasz w kierunku wyjścia.

- Wiesz co? Dopiero wróciłem, a ponownie muszę znosić twoje towarzystwo.-wystawia ci język Nicolas.

-Oj, biedny ty. Jeźdźmy, bo tu zamarznę.

Nico pakuje do samochodu walizki, a ty wraz z Brown siadasz z tyłu. Widzisz jak brunetka zerka w stronę kierowcy. Od zawsze jej się podobał, ale nigdy nie miała odwagi gdzieś go zaprosić. Po kilku minutach Nicolas parkuje przy jednym z kazańskich hoteli i pomaga wam z bagażami. Już wcześniej zamówił wam tu miejsca. Gdy wchodzisz do budynku, dostrzegasz śpiącą recepcjonistkę. Delikatnie trącasz ją w ramię, a ona od razu się budzi. Sprawdza waszą rezerwację w komputerze i wręcza kluczyki do pokoi. Przed waszym odejściem tłumaczy, że wasz pokój ktoś już zajął. Żegnasz się z Nicolasem całusem w policzek i wraz z Gabi wchodzisz do windy. Stajesz pod drzwiami pokoju 263 i naciskasz  na klamkę, wchodząc do środka. Nie możesz w to uwierzyć. Każda fanka Amerykanina na twoim miejscu skakałaby ze szczęścia, ale nie ty. Tak, dzielisz pokój z Matthew Andersonem. Dziś nie masz już siły na nic. Walizkę opierasz o ścianę i wyjmujesz z niej piżamę. Znikasz za drzwiami łazienki. Szybko zmywasz makijaż i przebrana w koszulkę oraz długie spodnie kładziesz się do łóżka. 

***

Matt

Wypoczęty otwierasz oczy i rozglądasz się po pomieszczeniu.  Twoje oczy chyba źle widzą. Przecierasz je i cały czas widzisz to samo. W łóżku obok śpi Alice. Uśmiechasz się pod nosem, podnosząc się do pozycji siedzącej. Zastanawia cię, jak ona tu trafiła. Wstajesz z łóżka, przeciągając się leniwie i udajesz się do łazienki. W hotelu nie włączyli jeszcze ogrzewania, co czujesz na swojej skórze. Gorąca woda parzy twoje ciało, ale tobie to nie przeszkadza. Wychodzisz spod prysznica. Owinięty w pasie białym ręcznikiem wracasz do pokoju, w którym Alice już nie śpi. Uśmiechasz się pod nosem na widok jej nie uczesanych włosów. Blondynka patrzy na ciebie obojętnym wzrokiem i zrywa się z łóżka. 

- Więcej tatuaży się nie dało zrobić?-rzuca w twoją stronę. 

-Mam na razie tylko projekty. -uśmiechasz się cwanie.

Z ubraniami przewieszonymi przez ramię rusza w kierunku łazienki . Ty tymczasem 

ubierasz ciemne jeansy i ciepłą bluzę. Nagle zza drzwi słyszysz jej krzyk. Bez zastanowienia wpadasz do środka i zatrzymujesz się przy kabinie. Ukradkiem patrzysz na jej nagie ciało, co ona po chwili zauważa.

-Podaj mi ręcznik!  

Posłusznie rzucasz w jej stronę biały materiał, a ona szczelnie się nim okrywa. Ty ściągasz z nogi kapeć i zrzucasz nim pająka do ścieków. Po chwili jednak Winter ponownie piszczy, a ty śmiejesz się pod nosem, uderzając klapkiem małe stworzenie. 

- Dzięki. Ale następnym razem pukaj. I nie gap się tak na mnie!

-Okay. Sorry, ale nie na co dzień widzi się dziewczynę tylko w ręczniku.-szczerzysz się.-Ładne masz pośladki i nogi.-szepczesz jej na ucho. 

Alice

Co za kretyn! Wołasz o pomoc, on wpada do łazienki i nawet nie zapuka. Jak go matka wychowała? Może sobie być tym sławnym siatkarzem, ale ty nie zamierzasz paradować przed nim prawie naga. O nie, panie Andersonie! Do tego te jego słowa. Mimowolnie jednak uśmiechasz się pod nosem. Dostać taką pochwałę od samego Matthew  Andersona... Po chwili jednak wyganiasz go z łazienki, odpowiadając, że jest zboczeńcem i wychodzisz z kabiny. Szybko wycierasz swoje mokre ciało, a następnie zabierasz się za suszenie umytych włosów. Nakładasz na siebie ciepły sweter o miętowym kolorze, który Nicolas wręczył ci na urodziny i czarne rurki. Włosy zaplatasz w warkocz, a rzęsy poprawiasz czarnym tuszem. Wychodzisz z łazienki i siadasz na łóżku. Sprawdzasz w komórce Facebooka, na którym widnieje kilka wiadomości od Nicolasa. Szybko mu odpisujesz i wychodzisz z pokoju, w celu spożycia śniadania. Siatkarz już dawno wyszedł na trening, a ty zastanawiasz się, co możesz robić. Do meczu masz sporo czasu. Zauważasz,  jak brunetka macha ci i podchodzisz do jej stolika. Musisz przyznać, że restauracja jest naprawdę świetnie urządzona. Do waszego stolika podchodzi kelner. Gabi zamawia jakieś lekkie danie, a ty decydujesz się na naleśniki z bitą śmietaną i truskawkami. Gdy obie jesteście już najedzone, ruszacie w kierunku centrum miasta. Po drodze opowiadasz Gabi o tym, z kim dzielisz pokój i wydarzeniach dzisiejszego poranka. Brown nie może opanować śmiechu.

-Przecież on zwyczajnie na ciebie leci.-stwierdza twoja przyjaciółka.

-Weź się ogarnij!

-Przecież cały czas się do ciebie uśmiecha i w ogóle.

-On to Matt Anderson. Może mieć każdą i jak się szczerzy, to nie znaczy, że mu się podobam. Ty się lepiej zajmij Nicolasem. 

***

Nim się obejrzałaś zegar na twoim zegarku wybił już piątą wieczorem. Czas w towarzystwie Gabi zawsze płynie ci szybko. Tak też było i tym razem. Wpadasz do hotelu i windą jedziesz na górę. Z podręcznej torby zabierasz zeszyt z długopisem i schodzisz na dół. Z auta wysiada właśnie Nicolas, który macha w waszą stronę. Uśmiechasz się do niego szeroko. Brunet podchodzi do was i zaprasza do samochodu. Po chwili wysiadacie już z maszyny twojego brata i pędzicie w stronę wejścia na halę. Z biletem przechodzisz przez kasę, a następnie zajmujesz miejsce na trybunach. Rozglądasz się po obiekcie, stwierdzając, że hala świetnie się prezentuje. Zerkasz okiem na rozgrzewających się zawodników i bez kłopotów odnajdujesz Andersona. Brunet nabija mocnego gwoździa, śmiejąc się pod nosem. Słyszysz jak dziewczyny wykrzykują imię i nazwisko Amerykanina. Z torby wyjmujesz aparat i robisz kilka zdjęć. Po kilku minutach mecz się rozpoczyna. Pierwszy punkt wędruje na konto Zenitu. Pierwszy set kończy kapitalną akcją Matt. Rosyjski klub prowadzi 1:0. Brunet dostrzega cię na trybunach i posyła ci szeroki uśmiech. Rozpoczyna się drugi set. Śmiejesz się pod nosem, przyglądając się jak Matt rzuca się na podłogę by obronić piłkę. Mecz zleciał ci bardzo szybko. Podnosisz się z krzesełka, ruszając w kierunku wyjścia. Kilka minut później budynek opuszcza Anderson. Podchodzisz do niego, pytając o wywiad. Z uśmiechem zaprasza cię na gorącą czekoladę. Nie masz wyjścia i musisz się zgodzić. Zajmujesz fotel obok kierowcy, zapinając pasy. Matt przekręca kluczyki w stacyjce i gdy upewnia się, że nic nie jedzie, wjeżdża na drogę. Widać na pierwszy rzut oka, że jest świetnym kierowcą. Po chwili gasi silnik i wychodzi z samochodu. Podchodzi do drzwi z twojej strony i je otwiera. Ruszacie w kierunku jednej z kawiarni. Gdy otwierasz drzwi, słyszysz charakterystyczny dzwonek. Z pomocą Andersona zdejmujesz kurtkę i wieszasz ją na wieszaku. Zajmujesz miejsce przy stoliku obok okna, a po chwili naprzeciw ciebie siada siatkarz. Masz doskonałą okazję, by mu się przyjrzeć. Błękitne oczy mierzące wzrokiem twoją twarz, brązowe włosy i nieschodzący z jego ust delikatny uśmiech. W myślach stwierdzasz, że jest przystojny. Z rozmyślań wyrywa cię głos kelnerki. Szczupła szatynka o talii osy, nie może oderwać wzroku od twojego towarzysza. Anderson składa zamówienie, a ty przyglądasz się dziewczynie. Szatynka rzuca ci spojrzenie pełne zazdrości i odchodzi. Tylko ona nie ma czego zazdrościć. Po chwili przynosi wam zamówienie i znika. 

-To jak zaczynamy?-pyta siatkarz z uśmiechem.

-Tak, jasne.-odpowiadasz, otwierając zeszyt.

Zadajesz kilka banalnych pytań o wygrany mecz i notujesz jego odpowiedzi. Upijasz ostatni łyk napoju i odkładasz pusty kubek na bok. Gdy chcesz już wstać, przypominasz sobie o autografie dla szefowej. 

- Matt mógłbyś mi się podpisać? Moja szefowa jest twoją fanką i ...

-Jasne.-odpowiada z uśmiechem.

Unosisz wzrok do góry i wtedy wasze spojrzenia się spotykają. Jego błękitne oczy śmieją się do ciebie. Nie możesz oderwać od nich wzroku. W końcu jednak się opamiętujesz i otrząsasz się z transu. Jedno możesz stwierdzić. Oczy ma piękne. 

***

Ubrana w czarną mini wychodzisz z pokoju. Po drodze wstępujesz do pokoju Gabi. Brunetka nie może opanować swojej radości. W końcu tak dawno nie byłyście razem w klubie. W szampańskim nastroju ruszasz w kierunku wyjścia. Nie daleko waszego hotelu znajduje się klub. Z tego, co powiedział o nim Nicolas, jest popularny. Matt już dawno zapłacił za pobyt w hotelu i wrócił do domu. Gabryśka łapie cię za rękę i ciągnie w kierunku wyjścia. Wygląda świetnie. Kolorowe światła, głośna muzyka, bar przepełniony ludźmi. 

-Ja idę do Nicolasa! Baw się dobrze!- krzyczy w twoją stronę, ale ty nic nie słyszysz.

-Co?! 

Po chwili już wiesz o co chodzi twojej przyjaciółce. Zmierzasz w kierunku baru. Jakimś cudem udaje ci się dopchać. Na rozluźnienie pijesz jednego drinka i ruszasz w stronę parkietu. Kołyszesz zgrabnie biodrami do rytmu muzyki. Z każdą minutą coraz lepiej się czujesz. W pewnym momencie w pasie czujesz czyjeś dłonie. Odwracasz się i dostrzegasz wysokiego blondyna uśmiechającego się w twoją stronę. Zgadzasz się na taniec i po chwili kręcisz się wokół swojej osi. Z twojego gardła wydobywa się cichy śmiech. Edward, bo tak nazywa się twój partner, rozbawia cię swoimi słowami. Świetnie się bawisz w jego towarzystwie. Gdy udajecie się do baru, dostrzegasz wtuloną w Nicolasa przyjaciółkę. Uśmiechasz się pod nosem i zajmujesz miejsce przy ladzie. Zamawiasz sobie drinka i pochłaniasz go w ekspresowym tempie. Ponownie wracasz na parkiet w towarzystwie blondyna. Na dwóch tańcach się nie kończy. Jednak, gdy zaprasza cię po raz 10, odmawiasz. Czuć od niego mocną woń alkoholu. Jest kompletnie piany. Nagle czujesz mocny ból głowy. Łapiesz się za skronie i je rozmasowujesz. Pośpiesznie narzucasz na siebie kurtkę i wybiegasz z klubu. Musisz się przewietrzyć. Powoli ruszasz w kierunku centrum miasta. Masz jakieś przeczucia, że coś złego się wydarzy. Dopiero teraz czujesz jak zimno jest w Rosji. Wydaje ci się, że ktoś cię śledzi. Odwracasz się, lecz nikogo nie ma.  Myślisz, że to tylko wyobraźnia płata ci figle. Nagle jednak ktoś łapie cię za biodra i zaciąga na bok. Siłą próbuje zedrzeć z ciebie rajstopy. Krzyczysz o pomoc, lecz nikt cię nie słyszy. Gdy już nie wierzysz, że wyjdziesz z tego cało, ktoś biegnie w waszą stronę. Uderza czymś ciężkim mężczyznę w głowę i wyrywa cię z jego uścisku. Jesteś w szoku. Po twoich policzkach spływają łzy. 

                                                                                                                                                                

Po męczarniach na klawiaturze telefonu prezentuję wam piątkę. Nie jestem z niej zadowolona. Jedyne, co mi się w niej podoba, to końcówka. Nie mam pojęcia, kiedy pojawi się szóstka. Gabi, niestety, nie doda już żadnego rozdziału. Jakoś się z nią nie dogadywałam. Rozdział dodała i poprawiła w nim, co mogła moja przyjaciółka, za co jej bardzo dziękuję. 5 z dedykacją dla was wszystkich. Pozdrawiam ze słonecznego Przeworska i do następnego