3 "To skarb mieć taką fankę".

Alice 

Obudziły cię głośne powiewy wiatru. Niechętnie otwierasz powieki i rozglądasz się wokół. Gdy błądzisz  dłonią po pościeli natrafiasz na czyjąś rękę. Przestraszona piszczysz głośno i spoglądasz w prawą stronę. Anderson wyrwany ze snu nie bardzo wie, co się dzieje dlatego patrzy  na ciebie jak na wariatkę. Wyskakujesz z łóżka, ale po chwili do niego wracasz, dostrzegając, że ubrana jesteś tylko w majtki i krótką koszulkę. Wściekła spojrzałaś na bruneta, oczekując jakichkolwiek wyjaśnień. Kiedy Matt otwierał usta by coś już powiedzieć, do pokoju wszedł twój kochany braciszek. Jego mina była bezcenna. Jednak tobie nie było do śmiechu. 

-Widzę, że mój koleżka się chyba zakochał.- wypowiedział z uśmiechem Nicolas.

-Nicolas to nie tak! Ja się wcale nie zakochałem, a Alice...- próbował się tłumaczyć siatkarz.

-Nie musisz mi się tłumaczyć z takich spraw. Dobrze, że spałem u kolegi, bo nie chciałbym za ścianą słyszeć tych odgłosów. Bawcie się dobrze gołąbeczki.- puścił wam oczko i wyszedł.

-Powiedź mi czy między nami coś wczoraj zaszło?! Co ty robisz w moim łóżku do cholery!? 

-A chciałabyś by coś zaszło?- poruszył brwiami do góry.-Wiesz zasnęłaś na moich kolanach, to cię przeniosłem do sypialni a sam byłem zmęczony i widocznie padłem obok ciebie.- uśmiechnął się. 

-Chciałeś mnie przelecieć?! - uniosłaś się.

- Nie! - położył ci rękę na ramieniu - Byłem po prostu miły, bo cię polubiłem - uśmiechnął się szeroko.

-Na pewno coś kombinujesz! - wytknęłaś palcem jego klatkę piersiową.

Twój towarzysz roześmiał się głośno. Wzdychasz głośno i zrywasz się z miejsca, sięgając po kocyk. Zakrywasz się nim i udajesz w kierunku łazienki. Gdy mijałaś  się z Nico na korytarzu , spojrzał na ciebie roześmiany i wszedł do kuchni. Po szybkim prysznicu wracasz do pokoju, w którym na szczęście nie nie ma  Andersona. Odetchnęłaś z ulgą i spokojnie wybierasz sobie ubrania na przebranie. Na szczęście ból po szyciu minął i możesz poruszać się normalnie. Nareszcie dał ci spokój. Schodzisz na dół, słysząc rozmowy z kuchni. Udajesz się w kierunku wspomnianego wcześniej pomieszczenia. Na twoich usta gości grymas, kiedy dostrzegasz siedzącego przy waszym stole siatkarza. Czy on nie może już wrócić do siebie? Dlaczego musi cię torturować swoją obecnością? Postanawiasz go ignorować. Podchodzisz do lodówki i wyciągasz z niej jogurt. Z szafki u góry wyjmujesz filiżankę, a następnie sięgasz po kawę. Odwracasz się do chłopaków i pytasz, czy chcą napoju. Odpowiadają twierdząco, na co ty wyciągasz z suszarki jeszcze dwie filiżanki. Nasypujesz do nich dwie łyżeczki proszku i nastawiasz wodę w elektrycznym czajniku. Odwracasz się przodem do sportowców, przyglądając im się obojętnie. Dostrzegasz jak Matt mierzy cię wzrokiem, od góry do dołu. Odwracasz się w stronę blatu, sięgając po czajnik. Zalewasz filiżanki wrzącą wodą, łapiąc dwie z nich w ręce. Układasz je przed mężczyznami i zajmujesz wolne krzesło obok nich. Zabierasz się za swoje śniadanie. Odkładasz na bok puste opakowanie po jogurcie , sięgając po cukier. Powolnymi ruchami zaczynasz mieszać ciesz, skupiając całą swoją uwagę na zawartości naczynia. Nie masz pojęcia, że siatkarz  śledzi każdy twój ruch. Bardziej interesują go twoje poczynania, niż to co mówi twój brat. Nicolas zerka na was z ciekawością, uśmiechając się pod nosem. Od razu wyczuwa, że wpadłaś w oko Andersonowi. Lecz ty nie masz o tym żadnego pojęcia. Nico zrywa się z miejsca, przepraszając was. Musi pojechać na zakupy, gdyż lodówka świeci pustkami. Bierzesz w dłonie parujące naczynie i upijasz łyk gorącej cieczy. Od razu czujesz jak po twoim ciele rozchodzi się przyjemnie ciepło. Dopiero teraz zerkasz na Matthew, uśmiechając się delikatnie. 

-Jak tam? Wyspałaś się królewno?- pyta ze śmiechem. 

-Dobrze. Nie jestem żadną królewną, tylko Alice. Owszem, wyspałam. A ty Matt?- spoglądasz na niego z pod parującej cieczy. 

-Przy twoim boku? Jasne, że tak.-uśmiechnął się szeroko.- Skąd ty?

-Co się tak szczerzysz jak z reklamy pasty do zębów? Fanką siatkówki jestem od dzieciństwa. Myślisz, że nie umiem rozpoznać siatkarza od siebie? Śmieszny jesteś Anderson.-odpowiedziałaś.

Jego mina była bezcenna. Szkoda, że telefon zostawiłaś na górze, bo przydałoby ci się zrobić mu zdjęcie. Zrywasz się z miejsca, odkładając opróżnione naczynia do zlewu. Uśmiechasz się pod nosem triumfalnie, odkręcając gorącą wodę. Wycierasz umyte filiżanki, układając je na suszarce. Czujesz jego oddech na szyi. 

-To skarb mięć taką fankę.-szepczę ci do ucha.

-A kto powiedział, że jestem twoją fanką? Ja jestem fanką siatkówki i kibicuje USA.-uśmiechasz się cwanie, odwracając w jego kierunku.

Matt

Postanawiasz już wracać. Zamawiasz taksówkę i wychodzisz z domu Winterów, machając Alice. Uśmiechasz się pod nosem i wsiadasz do samochodu. Jakim cudem nigdy jej nie poznałeś? Przecież z Nicolasem miałeś bardzo dobry kontakt. Musisz przyznać, że nawet fajna z niej dziewczyna. Do tego jaka ładna i zgrabna... Nawet nie zauważasz kiedy taxi zatrzymuję się przed twoim rodzinnym mieszkaniem. Wręczasz starszemu mężczyźnie banknot i wyskakujesz z samochodu. Drzwi są otwarte, więc wchodzisz do środka i zdejmujesz kurtkę oraz buty. Szerokim uśmiechem wita cię Amy. Z ciekawością zerkasz na zegar w telefonie. To już 12:00? Nieźle się wysiedziałeś u Winterów. Kręcisz głową i wbiegasz schodami na górę. Opadasz na łóżko, układając przed sobą laptopa. Szybko logujesz się na Facebooka i sprawdzasz powiadomienia oraz wiadomości. W wyszukiwarkę wpisujesz imię i nazwisko blondynki, a następnie wysyłasz zaproszenie do grona znajomych. Z lekkim uśmiechem przeglądasz tablice. Nagle słyszysz dźwięk wiadomości. Z ciekawością spoglądasz na dół ekranu, odczytując jej treść :
Nicolas Winter: Hej ziomek! :D Co tam? ;P
Matt Anderson: Cześć. Czego chcesz ciołku? :D 
Nicolas Winter: Czemu pytasz? Niczego przecież.
Matt Anderson: Bo ty zawsze piszesz kiedy czegoś chcesz :D No gadaj ;) 
Nicolas Winter:No okay. Czemu spałeś w pokoju mojej siostrzyczki? Hmm :) 
Matt Anderson:Wiedziałem, że oto chodzi. Bo oglądaliśmy film i ona usnęła, a ja zaniosłem ją do sypialni i byłem zmęczony, więc pewnie usnąłem obok. Nie bój się do niczego nie doszło :) 
Nicolas Winter:Aha. No to dzięki :) Miło z twojej strony. Wiesz ona niezbyt przebywa w towarzystwie chłopaków i pewnie była dla ciebie nie miła prawda? :D 
Matt Anderson: Wiesz, taką piękną to ja mogę nosić wszędzie :D No może troszkę :D Ale wiesz, ja ją rozumiem. W końcu ją poturbowałem :P 
Nicolas Winter:Już ci mówiłem, ty się od niej odwal chłopie, bo masz te swoje "faneczki". Spadam. Może wpadnę do ciebie za niedługo ;P
Matt Anderson:No ja tylko mówię, że niezła jest . To źle jak ci siostrę chwalę? :D Spoko, chata dla Ciebie zawsze otwarta :D 
Wylogowujesz się z serwisu i układasz się wygodnie na łóżku. Wzdychasz głośno, kiedy do pokoju wpada jedna z twoich sióstr. No to się zacznie przesłuchanie! Spoglądasz błagalnie na Joelle i z powrotem układasz głowę na poduszce, uśmiechając się pod nosem. Brunetka widząc jaki jesteś senny postanawia wyjść. Nawet nie zauważasz kiedy odpływasz do krainy Morfeusza. 

Z uśmiechem na twarzy machasz w stronę blondynki. Alice mimo twojego zaskoczenia odwzajemnia gest, szeroko się przy tym , uśmiechając. Nagle się zatrzymuje i rozgląda po prawej oraz lewej stronie. Gdy przechodzi przez jezdnie nagle z za zakrętu wyłania się czarne BMV, które  z całej siły w nią uderza. Przecierasz oczy, nie dowierzając w to co właśnie zobaczyłeś. Jej sylwetka cała zakrwawiona opada na pobocze. Przerażony podbiegasz do niej, sprawdzając puls. Niewyczuwalny! Rozglądasz się wokół. Dostrzegasz kierowce, który uśmiecha się pod nosem i odjeżdża. Słyszysz głośny krzyk. Po chwili orientujesz się, że wydobywa się on z twojego gardła. Zrywasz się z pozycji leżącej do siedzącej. Otwierasz oczy i oddychasz z ulgą. To był tylko sen, a raczej koszmar.  Jesteś cały spocony! Bierzesz kilka głębokich oddechów i opadasz na miękką pościel. Dlaczego śniła ci się właśnie Alice? Nie znasz odpowiedzi na to pytanie. Przymykasz powieki, obracając się na bok. Po raz kolejny zmieniasz ułożenie. Nie możesz zasnąć. Wściekły zrzucasz kołdrę na podłogę i siadasz na brzegu łóżka. Z ciekawością zerkasz na zegar w komórce.  Jest piąta rano! Nic ci się nie stanie jak wcześniej wstaniesz. Podnosisz się z miejsca i udajesz do łazienki. Gorący prysznic na pewno ci pomoże. Zrzucasz z siebie bokserki i wchodzisz do kabiny. Odkręcasz korek z gorącą wodą. Wmasowujesz w skórę swój ulubiony żel pod prysznic, podśpiewując pod nosem jakaś piosenkę, która ostatnio leciała w radiu. Po kilku minutach z ręcznikiem przywiązanym na biodrach wkraczasz do swojego pokoju. Ubierasz na siebie szarą bluzę i jeansy, a następnie przeczesujesz włosy grzebieniem. Puszczasz do siebie oczko w lustrze i wraz z telefonem oraz słuchawkami schodzisz na dół.  Robisz sobie szybko kanapki i postanawiasz pobiegać. To na pewno cię uspokoi. Gotowy do wyjścia, wyjmujesz z kieszeni telefon i wybierasz numer do Paula. Co z tego, że jest 5:30? To twój przyjaciel i nie raz przypominał ci, że możesz do niego dzwonić o każdej porze. Po czterech sygnałach słyszysz w słuchawce jego zaspany głos. Nie możesz się nie uśmiechnąć. Rozłączasz się i wychodzisz z domu. Przystajesz przy ogrodzeniu, rozciągając się. Po kilku minutach truchtem ruszasz w kierunku wskazanym przez Lotmana. Już z daleka dostrzegasz jego roześmianą twarz, czym również wywołuje u ciebie uśmiech.

-Anderson czy ciebie do reszty porąbało?! Jest szósta rano! Nom ja rozumiem te twoje niezaspokojenia seksualne w nocy, ale nie mam zamiaru wysłuchiwać twoich jęków na ich temat.- przerywa ciszę panującą po między wami. 

-Lotman! Sam masz nie jesteś zaspokojony seksualnie. Jasmine to jednak mądra kobieta. W porę dostrzegła, że nie jesteś pociągający.- uśmiechasz się cwanie, uchylając się przed jego ręką, którą wcelował w twoją głowę. 

-Nie prawda! Odezwał się ten co laski nigdy nie może znaleźć.-wystawia ci język.- A teraz na poważnie o co chodzi? 

Truchtem ruszacie w kierunku twojej ulubionej ścieżki. Z każdym kilometrem coraz bardziej jesteś rozbawiony. Och ten Paul i jego "problemy"! Ten człowiek umie cię rozbawić do granic możliwości. W jego towarzystwie kompletnie zapominasz o sytuacji z rana. Jednak jego pytanie od razu powoduje, że uśmiech znika ci z twarzy. 

-A jak tam z tą poturbowaną przez ciebie dziewczyną? Już ją zaliczyłeś? -spogląda na ciebie z ciekawością. 

-A dobrze, już chodzi normalnie. Paul pogrzało cię? To siostra mojego przyjaciela. Po za tym ona jest nawet fajna. 

Tak, to prawda. Od zawsze uwielbiałeś wypadać z nim do klubu i podrywać dziewczyny. Nawet nie musiałeś prosić by wyszły z tobą z klubu, same leciały do ciebie jak pszczoły do miodu. Jedno pstrykniecie palcem i już miałeś obok siebie blondynki, brunety, szatynki i rude. Ale Alice nie miałeś zamiaru potraktować tak jak inne. Wydawała ci się taka inna. B. Nie piszczała ani nie mdlała na twój widok, wręcz przeciwnie. Była dla ciebie taka nie miła, szorstka- po prostu oschła. To właśnie przyciągało cię do tego by ją bliżej poznać. 

-Nicolas ma siostrę?! Nie wiedziałem. Tylko nie mów, że się zakochałeś.- zaśmiał się.

-Ma, nazywa się Alice. Chyba cię zdarło! Nie pamiętasz jak w szatni mówiłem, że się nigdy nie zakocham? Ja tam się nie dam babom, tak jak wy. Będę mógł podróżować, a nie siedzieć w domu i zajmować się dziećmi. 

Alice

Czujesz się wspaniale. Od dłuższego czasu wreszcie się wyspałaś. Zawsze tylko siedzisz przy artykułach do późnych godzin i poprawiasz błędy. Wczoraj jednak udało ci się usnąć jak małe dziecko. Nic nie było w stanie wyrwać cię ze snu. Leniwie podnosisz się z łóżka, zerkając na zegar. Wybił on właśnie dziesiątą rano. Rozciągasz się, a następnie narzucasz na ramiona ciepłą bluzę Nico jak to masz w zwyczaju. W twoim pokoju panuje istne pobojowisko. Dziś napełnia cię jakaś pozytywna energia. Masz ochotę wysprzątać całe mieszkanie do póki nie będzie lśnić. Wkładasz do wieży płytę z ostatnio ulubionymi piosenkami i gdy słyszysz pierwsze nuty I Like How It Feels (klik ) zaczynasz kręcić biodrami w rytm piosenki. Z uśmiechem na twarzy zwijasz kołdrę na bok i przykrywasz łóżko kocem z wzorem flagi USA. Następnie nucąc pod nosem słowa piosenki zabierasz się za sprzątanie biurka. Układasz na stosy wszystkie gazety, czasopisma i książki. Zostaje ci już tylko poskładanie ubrań. Po jakiś 30 minutach twój pokój emanuje czystością, a ty jesteś z siebie dumna. Wychodzisz z pokoju na korytarz i  stajesz pod dębowymi drzwiami pokoju swojego brata. Naciskasz na klamkę i wchodzisz do królestwa bruneta. Nicolas odrywa wzrok od laptopa i spogląda na ciebie z delikatnym uśmiechem.

-Matt się o ciebie pyta. Chyba wpadłaś mu w oko Alice.- puszcza ci oczko.

-Nie odpowiadaj.- rzucasz w jego kierunku, nie odrywając wzroku od zdjęcia.

-Alice choć tutaj! - poklepuje miejsce obok siebie.

Wzdychasz głośno i siadasz obok niego na łóżku. Już wiesz, że szykuje się jakaś ważna rozmowa. Spoglądasz przez jego ramię na monitor laptopa. Odpisuje coś Andersonowi, ale widząc twoje poczynania układa laptopa tyłem do ciebie i wraca do stukania w klawiaturę. Po chwili wylogowuje się z Facebooka i zamyka komputer, spoglądając na ciebie.

-Posłuchaj. Nie możesz cały czas być nie ufna chłopakom.  Matt to naprawdę fajny gość i nie możesz go tak traktować. - rozpoczął swój wywód.

-Ale wiesz co ja przeszłam i wolę być teraz ostrożna. - odpowiedziałaś.

-To nie znaczy, że masz być dla Andersona taka niemiła. On też dużo przeszedł w życiu.

-Co niby on mógł przejść w życiu?! Kilka przegranych meczy?!- wstałaś z miejsca.

-Wcale nie! Nie masz pojęcia jakie piekło przechodził kiedy umarł jego ojciec. 

Chyba źle usłyszałaś. Matt'owi zmarł ojciec? Nie mogłaś uwierzyć. Przecież ten brunet tryskał radością i był taki uśmiechnięty. Może rzeczywiście powinnaś być dla niego milsza? Ale wkurzał cię ten jego cwany uśmieszek. Był zbyt pewien siebie. W sumie nie był takim dupkiem jak Mike. On zapewne zostawiłby cię na środku lodowiska. A Matthew ci pomógł. 

- Przepraszam, nie wiedziałam. 

-Musisz wiedzieć jedno. Nigdy nie dam cię skrzywdzić. Kocham cię siostrzyczko.- przytulił cię mocno do siebie. 

-Dziękuję Nicolas. Ja ciebie też braciszku.- musnęłaś wargami jego policzek. 

Waszą rozmowę przerwał telefon. Zrywasz się z łóżka i biegniesz do swojego pokoju. Bierzesz komórkę do ręki i wciskasz zieloną słuchawkę. 

-Proszę natychmiast przyjechać do redakcji! To pilne!

***
Dziś dodaje wam 3 rozdział. Zapewniam was, że znajomość Matta i Alice nie będzie się tak szybko rozwijała. A teraz wyjaśnienia. Ojciec naszego głównego bohatera nie żyję. Anderson ma niebieskie oczy, a nie brązowe. W niedzielę wyjeżdżam do babci na 2 tygodnie. Rozdziały będą się pojawiać co dwa dni, tak jak było, gdyż będę się kontaktować z Gabi  i to ona będzie pisać rozdziały. Dziękuję za pomoc przy pisaniu Olci Nowek i Gabi :) Zapraszamy was do wyrażania swojego zdania w komentarzach :) Kolejny rozdział pojawi się już w niedzielę. Pozdrawiamy gorąco  i do zobaczenia :*